een gebouw is autarkisch als het geheel zelfvoorzienend is en onafhankelijk van buitenaf op het gebied van energie en water. daarnaast voor zover mogelijk een gesloten kringloop kent ten aanzien van afval. maar het is meer dan dat, het is een leefwijze, waar je probeert het evenwicht tussen mens en natuur weer te herstellen. zelfvoorzienend leven is niet meer voorbehouden aan types met geitenwollen sokken of leven in een plaggenhut met kaarslicht. zelfvoorzienend zijn kan tegenwoordig ook in een modern staaltje architectuur, met alle luxe en comfort die we wensen.
badderen in regenwater. groenten uit de eigen tuin. led-verlichting die brand op energie van zonnecollectoren en windmolens. en een huis dat in de winter wordt verwarmd met aardwarmte en in de zomer met diezelfde installatie wordt gekoeld. energie en waterleveranciers zijn overbodig.
in de eerste helft van de vorige eeuw was het nog heel normaal om zelfvoorzienend te leven, zeker op het platteland. Boeren hadden een moestuin, wat kippen en een varken. Water werd uit een put gehaald. we aten alleen seizoensproducten en bouwden met de materialen die om ons heen te vinden waren: hout, stenen gebakken van klei of leem, riet en hennep. in de tweede helft van de vorige eeuw kwam de ommekeer. zelfvoorzienend leven was voor types met geitenwollen sokken.
inmiddels, ook in verband met de klimaatverandering, de uitputting van fossiele brandstoffen, de stijgende energieprijzen, de economische crisis of het zich bewust worden niet meer van de multinationals afhankelijk te willen zijn, komt er weer verandering op gang.
zelfvoorzienend leven of autarkie bestaat al heel lang. vroeger was het noodzakelijk om te overleven. tegenwoordig krijgt het een heel nieuw karakter en is het meer een individualistische drijfveer om minder afhankelijk te zijn van anderen.
nieuwe generatie autark
volgens professor duurzaam bouwen kees duijvestein zijn er twee soorten autarkische mensen te onderscheiden. de meer traditionelen die kiezen voor de eenvoud van het leven en luxe enigszins proberen te beperken. dit is de groep die vaak wordt betiteld als de ’geiten wollen sokken’ stroming. daarnaast heb je de nieuwe generatie die de oplossing zoekt in de nieuwste technologische ontwikkelingen. zij zijn er van overtuigd dat zelfvoorzienend leven niet per definitie achteruitgang is in luxe en comfort. deze laatste stroming is economisch gezien natuurlijk erg interessant. en volgens de ‘cradle to cradle’ gedachte van braungart kunnen beide zaken ook samengaan. ‘cradle to cradle’ gaat er van uit dat alle grondstoffen in een eindeloze kringloop steeds opnieuw kunnen worden hergebruikt. oneindige energiebronnen, hergebruik en de ontwikkeling van afbreekbare materialen zorgen voor de milieuwinst.
de nieuwe generatie autark zal ook steeds meer invloed willen uitoefenen op de eigen woonomgeving. met behulp van slimme architectuur en hightech producten en materialen kunnen de energiekosten binnenshuis flink gedrukt worden en zijn nutsvoorzieningen overbodig. als toekomstige bewoner wil jij de mate van afhankelijkheid en milieubelasting van je levensstijl zelf bepalen. dit betekent wonen op maat. elke autark heeft zijn eigen duurzame wensen! de huidige bouwsector zal hierdoor ook flink moeten en gaan veranderen.